Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου για φέτος το καλοκαίρι επέλεξε να παρουσιάσει την ποιητική ελεγεία του Λόρκα «το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» σε σκηνοθεσία του Νίκου Καραγέωργου,

Η παράσταση πραγματοποιήθηκε στα πέντε αρχαία θέατρα του νομού Αιτ/νίας (Καλυδώνα, Πλευρώνα, Οινιάδες, Μακύνεια και Στράτο) μέσα στην ίδια εβδομάδα στο πλαίσιο προβολής και ανάδειξης των αρχαιολογικών χώρων της Π.Ε. Αιτωλοακαρνανίας και συγκεκριμένα των πέντε (5) αρχαίων θεάτρων.

Μετάφραση: ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ, δραματουργική επεξεργασία / σκηνοθεσία: ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΟΣ, σκηνικό: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΑΣ, κοστούμια: ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΨΑΛΑ, φωτισμοί:     ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΜΠΟΣ, μουσική επιμέλεια: ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΑΝΙΦΑΒΑΣ, μουσική διδασκαλία:  ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥΣΗΣ, φωτογραφίες: ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΟΛΔΑΣΗΣ, βοηθός σκηνοθέτη:    ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΡΟΝΤΙΔΑΚΗΣ

 Παίζουν οι Ηθοποιοί:

Μπερνάρντα: ΜΑΓΔΑ ΚΑΤΣΙΠΑΝΟΥ, Πόνθια /τραγούδι:  ΜΑΡΙΑ ΟΡΦΑΝΟΥ, Μαρία Χοσέφα: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ, Μαρτίριο: ΕΙΡΗΝΗ ΡΑΠΤΗ, Αντέλα: ΚΑΤΙΑ ΖΑΡΚΑΔΑ,  Αγκούστιας: ΓΙΟΥΛΗ ΜΑΡΟΥΣΗ, Αμέλια: ΒΑΛΕΝΤΙΝΑ ΦΥΛΑΚΤΟΥ, Μανταλένα: ΕΙΡΗΝΗ ΚΟΨΑΛΗ, Δούλα: ΔΩΡΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ, Προυντένθια/ Ζητιάνα: ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΛΕΑΝΘΗ,  Άντρας: ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΡΟΝΤΙΔΑΚΗΣ

Λίγα λόγια για το έργο:

Μετά την κηδεία του άνδρα της η  Μπερνάρντα Άλμπα, επιβάλλει στις πέντε κόρες της πολύχρονο κατ’ οίκον εγκλεισμό λόγω πένθους. Σ’ ένα σπίτι, χωρίς αντρική παρουσία, εισβάλλει ο Έρωτας και τα ανατρέπει όλα:  Η Ανγκούστιας, η μεγαλύτερη κόρη της Μπερνάρντα από τον πρώτο της γάμο, κληρονομεί την περιουσία του πατέρα της κι έτσι προσελκύει το ενδιαφέρον ενός μνηστήρα, του Πέπε Ρομάνο. Τον Πέπε όμως ποθούν κι η Αντέλα, η μικρότερη κόρη, που αρνείται να υποταχθεί στη μητέρα της και συνάπτει ερωτική σχέση μαζί του, αλλά κι η Μαρτίριο, που τη ζηλεύει για κάτι που η ίδια δεν μπορεί να αποκτήσει, λόγω του παρουσιαστικού της. Η ζήλια της Μαρτίριο θα οδηγήσει στο τραγικό τέλος της Αντέλα και στη διατήρηση του πένθους στο σπίτι.

Μια τραγωδία δέκα γυναικών σ’ ένα απομονωμένο χωριό στην άκρη του πολιτισμένου κόσμου όπου η εμμονή με το «φαίνεσθαι» και την κοινωνική τάξη, τη θρησκεία και την παρθενία κυριαρχεί. Η άνυδρη και διψασμένη γη, καθρεφτίζεται στα στερημένα από έρωτα πρόσωπα των γυναικών του Έργου με μια αφόρητη ζέστη να δοκιμάζει τα όρια της ύπαρξης τους, την ώρα που έξω από το σπίτι – φυλακή, απλώνεται ένα σύμπαν διαποτισμένο από αισθησιακές μουσικές και οσμές κάθιδρων σωμάτων, που δεν παύουν ποτέ να ερωτεύονται.

Σημείωμα σκηνοθέτη:

«Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» είναι μια ποιητική ελεγεία και ταυτόχρονα μια πολιτική αλληγορία.

Ελεγεία γιατί  μιλάει για την απώλεια, το πένθος, την διαβρωτική δύναμη της εξουσίας, τα καταπιεσμένα συναισθήματα σε μισερές σχέσεις που, αν εκραγούν, μπορεί να συμπαρασύρουν  στο διάβα τους τα πάντα – και πολιτική αλληγορία γιατί αποτελεί τη μικρογραφία μιας κοινωνίας (στην Ισπανία, στην Ελλάδα, παντού) που καταγράφει τις σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στα μέλη της, όταν η  «κεφαλή» δεν έχει και τόσο δημοκρατικούς σκοπούς και βλέψεις.

Τα έργα του Λόρκα αφορούν άμεσα την ελληνική κοινωνία κι αυτό αποδεικνύεται ιστορικά από τα πολυάριθμα εγχώρια ανεβάσματα των έργων του και το αμείωτο ενδιαφέρον του κοινού γι’ αυτά.  Παράδοξο παραμένει το γεγονός πως το συγκεκριμένο έργο δεν έχει ποτέ δοκιμαστεί σκηνικά σε «ανοικτό» χώρο, παρόλο που εμπεριέχει ευδιάκριτα ψήγματα αρχαίας τραγωδίας.

Από την άλλη, είναι ένα κείμενο που αφορά άμεσα ανθρώπους που ζουν ανάμεσά μας, αφού περιγράφει καταστάσεις κοινωνικού εγκλεισμού κάτω από την αλύτρωτη βία του πένθους.